DIE JAHRE 1967-1974

DIE JAHRE 1967-1974

Rok 1967 określa się w historii Spółdzielni datą graniczną, przełomową, ze względu na przeprowadzkę do nowo zbudowanego obiektu. Lata 1967-1974 to etap wdrażania nowoczesnej technologii przetwarzania produktów pszczelich, rewizji w metodach penetracji zaplecza produkcyjnego pszczelarskiego i pobudzania postępu technicznego od pasiecznictwa poprzez organizację skupu, transport, przetwórstwo, handel, promocję, aż do sponsorowania wybranych zagadnień naukowych i wreszcie zaznaczenia swojego istnienia na arenie międzynarodowej. Granicą tego okresu był rok 1974, gdyż wielka reforma struktury administracyjno-samorządowej kraju z roku 1975 wywarła poważny wstrząs w funkcjonowaniu wszystkich struktur państwowych, spółdzielczych i gospodarczych.

Inwestycja została zrealizowana w dzielnicy Wrotkowo przy ul. Diamentowej, obecnej siedzibie APIS-u , na działce o wielkości 3 ha. Powierzchnia produkcyjna budynku produkcyjnego wynosi prawie 1400 m, gdzie wydzielono następujące pomieszczenia:

  • Linię technologiczną rozlewu miodów naturalnych
  • Linię technologiczną rozlewu miodów pitnych
  • Linię produkcyjną węzy pszczelej
  • Magazyn surowca
  • Magazyn produktów gotowych
  • Leżakownię miodów pitnych
  • Fermentownię
  • Laboratorium zakładowe

Już na przełomie lat 1980/1990 zdecydowano się na rozbudowę produkcji miodów pitnych, inwestując w nowy obiekt o powierzchni ponad 3000 m. Zdolność produkcyjna działu miodów pitnych wzrosła z 400 tys. do 700 tys. litrów w ciągu 1 roku.

Podstawą funkcjonowania i dobrej kondycji Spółdzielni Pszczelarskiej był właściwie zorganizowany skup surowca. Spółdzielczość była wówczas dominującym pośrednikiem na rynku miodowym. Główne kierunki sprzedaży miodu to handel detaliczny w Warszawie, Katowicach i Lublinie. Handel detaliczny obcy dominował nad handlem detalicznym własnym.

We wrześniu 1967 roku rozpoczęto nowy dział produkcji. Wrócono do praktyki sprzed 1945 roku, a mianowicie produkcji miodów pitnych, co było kiedyś sztandarowym produktem Spółdzielni. Po pierwszych nieudanych próbach produkcji, kompleksowo przeszkolono pracowników i w niecałe dwa lata przyszła oczekiwana poprawa produkcji. Pod koniec 1969 roku z taśmy schodziły już miody markowe: “Bernardyński” i “Piastowski”. Przedłużone leżakowanie wpłynęło radykalnie na poprawę jakości miodów pitnych.

W roku 1974 zdecydowano się na nową, ryzykowną produkcję miodovitów, czyli produktu, który był mieszanką miodu naturalnego z syropem owocowym z czarnej lub czerwonej porzeczki, wiśni bądź truskawek. Proporcje składników określono w stosunku 50/50, wzbogacając dodatkowo produkt witaminą C, co niewątpliwie poprawiło smak oraz uatrakcyjniło produkt w oczach konsumentów.

Z dużym sukcesem eksportowano miody pitne, z wielkością ok. 50% sprzedaży ogółem. Odbiorcami byli konsumenci z RFN, NRD i Czechosłowacji.

W kraju miód pitny i miodovity sprzedawane były przedsiębiorstwom handlu spożywczego oraz spółdzielniom zrzeszonym w CRS “Samopomoc Chłopska” i Społem. Gros produkcji pochłaniały takie ośrodki miejskie, jak: Warszawa, Łódź, Katowice oraz Lublin. We własnych sklepach sprzedawano stosunkowo niewiele.

Spółdzielnia prowadziła również działalność związaną z rozwojem pszczelarstwa. Najwięcej uwagi poświęcono pracy instruktorskiej wśród pszczelarzy, wszelkiego rodzaju kursy dla pszczelarzy. APIS prowadził także współpracę z Oddziałem Pszczelnictwa IS w Puławach, której celem była charakterystyka fizycznych i chemicznych cech zebranych miodów, co posłużyło do opracowania pierwszej krajowej normy na miód naturalny a w latach późniejszych do jej nowelizacji. Przy okazji współpracy z Oddziałem Pszczelnictwa IS zaprojektowano nową technologię dekrystalizacji miodu z pominięciem komory grzewczej.

Ponadto, zastanawiając się nad skutecznością różnych sposobów oddziaływania na rozwój pszczelarstwa, władze Spółdzielni stawiały zawsze na wysokim miejscu prace organizacyjne związków pszczelarskich w terenie. Konsekwencją tej postawy było wsparcie materialne ogniw związków cierpiących na brak środków finansowych na działanie statutowe. Odrębne miejsce zajmowały dotacje na skansen pszczelarski w Swarzędzu, który zyskał z czasem europejskie znaczenie etnograficzne.

Swojego rodzaju wyjściem do społeczeństwa było odwołanie się do bardzo starej tradycji, a mianowicie organizacja święta miodobrania – po raz pierwszy 17 czerwca 1973 roku w Pszczelej Woli. Organizatorami byli: dyrekcja Technikum Pszczelarskiego w Pszczelej Woli, Wojewódzki Związek Pszczelarzy z Lublina oraz Okręgowa Spółdzielnia Pszczelarska z Lublina.



WordPress Video Lightbox