Miodosytnictwo posiada długą i bogatą tradycję, zapoczątkowaną ponad tysiąc lat temu przez plemiona słowiańskie na ziemiach polskich.
Miodosytnictwo w Polsce ma przeszło 1000-letnią tradycję. Początki i rozwój przerobu miodu pszczelego na napoje alkoholowe – zwane później miodami pitnymi, historycy przypisują plemionom słowiańskim. Już w roku 966 podróżnicy hiszpańscy notowali, że w kraju Mieszka obok żywności, mięsa, lasów i ziemi ornej panuje dostatek miodu. Rozwój miodosytnictwa warunkował głównie klimat, w którym winorośl nie dojrzewała, zaś bogate naturalne środowisko obfitowało w roje dzikich pszczół. Już ponad dziesięć wieków temu Ibrahim Ibn Jakub – dyplomata, kupiec i podróżnik z Torowy przekazał w swoich zapisach, że „Słowiańskie wina i upajające napoje kraju Mieszka – to miody.” Gall Anonim w swojej kronice opisując nasz kraj na wstępie podkreślał, że „obfituje on w złoto i srebro, chleb, mięso, ryby i miód”. Przez kolejne wieki miody pitne podawano tylko w zamożnych domach. Znajomość praktyk ich wytwarzania w dawnej Polsce była dość powszechna zwłaszcza w XVI i XVII w.