Zalążki spółdzielczości i powstanie Spółdzielni
Okres tworzenia Spółdzielni zbiegł się z najbardziej krytycznym stanem gospodarki krajowej od chwili odzyskania niepodległości w 1918 roku.
Trudna sytuacja społeczno-ekonomiczna znajdująca odzwierciedlenie również w sferze pszczelarstwa jest silnie powiązana z ideą i praktyką spółdzielczości. Geneza jej powstania wiąże się z ubogim środowiskiem tkaczy brytyjskich XIX wieku, którzy w 1842 roku w Rotchdale w Anglii założyli pierwszą spółdzielnię konsumencką. Bieda była zatem tym desperackim bodźcem do ratowania się przez wspólne zorganizowane działanie w formie, której nadano nazwę „spółdzielczość”.
Żywiołowy rozwój spółdzielczości odcisnął piętno na kształcie gospodarki wielu państw Europy.
Po 1920 roku powstawały różne zrzeszenia pszczelarzy nawiązujące do wzorów organizacyjnych z XIX wieku, podejmując inicjatywy gospodarcze w celu ułatwienia zbytu miodu. Starania pszczelarzy o powołanie spółdzielni datuje się na rok 1925, lecz ograniczały się one na początku do mobilizowania opinii dla tego zadania wśród działaczy Wojewódzkiego Związku Kółek Rolniczych oraz Izby Rolniczej w Lublinie. Mobilizacja pszczelarzy dała zadowalający wynik i w dniu 18 maja 1932 roku odbyło się założycielskie zebranie spółdzielni w obecności 15 członków-założycieli, pod nazwą firmową „Związek Pszczelarzy”. Na tym zebraniu uchwalono statut, który w art. 3. określił kierunek działania: „celem Spółdzielni jest podniesienie dobrobytu oraz stanu pasiek swych członków, jak również współdziałanie w ich rozwoju kulturalnym”. Istotną rolę w zadaniach spółdzielczości od samego początku pełnił aspekt kulturowy i edukacyjny: „Spółdzielnia moralnie i materialnie współdziała w pracy kulturalno-oświatowej”.